در ضمن استفاده از نژادهایی مثل شاروله و لیموزین که دیر به بلوغ جنسی رسیده و قادرند بدون افزایش سن با توانایی بالای افزایش  وزن روزانه، در یک ژریم غذایی مناسب، به وزن کشتار مطلوب با تجمع درصد چربی پایین‌تری در لاشه برسند، روش دیگری است که می‌تواند مورد مطالعه قرار گیرد. علاوه بر این ، شواهد نشان می‌دهد که اتخاذ تکنولوژی‌ای که منتج به عملکرد فیزیکی در دام ( استفاده از علوفه ارزان تر و افزایش وزن بالاتر) شود سودمندتر از روش خرید و فروش تنهای دام است ( روشی که توجه بیشتری به مساله قیمت خرید و افزایش دام کمتری به هزینه های تغذیه دام می‌کند) براین اساس هزینه های تغذیه ای پایین تر( که در اثر استفاده کمتر از مواد متراکم حاصل گردید ) وزن زنده بالاتر دام در هنگام فروش دلیل اصلی بدست آوردن امتیاز بالاتر از متوسط جامعه در سه نمونه  از گاوداریهای موفق در انگلستان بوده است.

مهمترین اصل بیولوژیکی ، رسیدن حیوان در فاصله زمانی مشخص به وزن مناسب و قابل کشتار است برای داشتن افزایش وزن، قطعاً باید مصرف خوراک توسط دام از حالت نگهداری بیشتر باشد. روشهایی تولید گوشت گاو معمولاً با شرایط بیولوژیکی و اقتصادی دامداری ارتباط دارند و این روشها به بخشهایی که معمولاً با سن  دام در موقع کشتار مرتبط است تقسیم می‌شوند. در بیشتر روشهای تولید گوشت، استفاده از علوفه ذخیره شده معمول است برای مثال، در مزارع پروار بندی ، تغذیه گوساله‌ها معمولاً‌با استفاده از سیلوی ذرت همراه با کنسانتره، متشکل از غلات و مکمل‌های پروتینی و مواد دیگر انجام می شود تا این حیوانات در سن 15 ماهگی کاملاً پروار شوند.