نابینایی و تاریخچه نابینایی

تاریخچه نابینایی در جهان و ایران :

در تمامی قرون و اعصار از زمان پیدایش بشر آدمی با افرادی رو به رو بوده است که بواسطه بیماری ، تصادف و توارث از قدرت بینایی محروم بودند اما به خاطر برخوردار بودن از سایر استعدادها مورد توجه قرار گرفته اند از این رو مرور تاریخی مسأله نابینایی در جهان گواه نمونه های نسبتاً کم و پراکنده ای از موفقیت های هوشی بسیار خوب افراد نابینای باهوش بوده است که که می تواند در قرن قرن چهارم قبل از میلاد مسیح به ثبت رسیده باشد در این اثناء کشورهایی مانند فرانسه، آمریکا، انگلیس ، ژاپن ، مصر و هندوستان در توجه به کودکان نابینا و آموزش و پرورش آنان پیشگام بوده اند.

در کشور فرانسه :

در کشور فرانسه افراد نابینا به خاطر ایده ها و عقاید فردی بنام دیرروت مورد حمایت قرار گرفتند. دیرروت اصولاً از افراد نابینای باهوش که موفقیت های چشمگیری از خود نشان می دادند شگفت زده می شد و به وجد می آمد. به همین خاطر با تمام قدرت از آنان حمایت می کرد. از طرفی تعداد انگشت شماری از افراد نابینای باهوش در فرانسه علیرغم اینکه سخت در مضیقه بودند و اصلاً نمی توانستند زندگی خود را اداره کنند به خاطر تعهدی که به زادگاه خود داشتند سعی می کردند با نشان دادن کارهای نبوغ آمیز خود بویژه در حس لامسه ، توجه افراد خیر اندیش و دولت مردان فرانسه را به خود جلب کنند تا بدین وسیله نیازهای آنها تامین گردد.

از پیشرفت آنها حمایت شود از اینرو دست آوردهای ماریا تزراون پارادین یک بیمار نابینا توجه دولت فرانسه را به کارهای خارق العاده خود جلب نمود و در سال 1784 اولین مدرسه ویژه نابینایان در فرا در فرانسه توسط بنام والانتینهایوای تاسیس شد. اولین دانش آموز این مدرسه بطور طعنه آمیزی یک کودک نابینای بود که گدایی می کرد