پژوهشی با عنوان انسان در زندگی

مقدمه :

انسان در زندگی روزمره خود با استفاده از عقل سلیم و با اتکاء به تجارب خود همواره در حال ارزشیابی است و اصولاً هر نوع انتخابی ، مستلزم نوعی ارزشیابی² است ( بولا¹ ، 1992 ، ترجمه ابیلی ، 1375 ).

یکی از متداولترین حوزه های کاربرد ارزشیابی ، بکارگیری آن در فرایند آموزش می باشد. با این همه باید اذعان کرد که تاکنون بهره ای که از ارزشیابی در این زمینه گرفته شده است بسیار محدود بود. و روشهایی که در آن بکار رفته است بسیار نارسا بوده است ، زیرا از این فن منحصراً برای انتخاب کسانی که باید فرصت ارتقاء به کلاس بالاتر و ادامه تحصیل پیدا کنند استفاده شده است ( نظیمی 1355 )

با گسترش مباحث جدید در ارزشیابی این مسأله مورد توجه قرار گرفته است که ارزشیابی نباید تنها به عنوان وسیله ای برای ارتقاء فراگیران استفاده شود. به عبارت دیگر ارزشیابی نباید تنها به نتایج آموزشی اکتفا کند، بلکه باید فرایندها ، راهبردها و اهداف را نیز در نظر بگیرد. ارزشیابی در مفهوم جدید خود به عنوان جزئی از فرایند تعلیم و تعلم و وسیله مناسبی برای اصلاح هدفها ، برنامه ها و شیوه های تدریس در جریان آموزش شناخته شده است. این نوع ارزشیابی ، ارزشیابی تکوینی در برخی موارد نیز ارزشیابی مستمر نامیده می شود نام دارد. ( استافل بیم ، 1971 4 ، به نقل از نوو ، 1995 5 ) با توجه به پیامدهای مهمی که ارزشیابی مذکور در فرایند یادگیری و تدریس به همراه دارد، آموزش و پرورش ایران در سالهای اخیر به آن توجه خاصی نموده است.

----------------------------------------------------------

1-Bohra

2-Common Sense

3-euaruation

4-Formatiue euaruation

5-Stufflebeam

6-Neuo 

بنابراین مؤسساتی که عهده دار تعلیم و تربیت معلمان هستند در صورت عدم بکارگیری اینگونه ارزشیابی از سوی آنان باید تلاش کنند تا با فراهم آوردن فرصتهای مناسب جهت آموزش آن زمینه را برای تحقق سریعتر و بهتر پیامدهای این نوع ارزشیابی فراهم سازند.